ღ♥ღحرف دلღ♥ღ

دو روز را در زندگی باید نادیده گرفت: دیروز و فردا!

حتی اگر تمام شب را بیدار بمانیم تا به خطا ها یا فقط اشتباهی که در یک روز گذشته از شما سر زده فکر کنید خیلی بعید است که کاری از دستتان بر آید؛ بخصوص در آن لحظه های زیبا و دلنشین شب!

همچنین اگر موضوع آزاردهنده ای که فکر شما را در گیر کرده مربوط به قرار ملاقات فردا و یا مسایل فردا باشد به نظر نمی رسد که تا قبل از آن موقع بتوانید کاری انجام دهید. همه مردم دنیا این عبارت معروف را بلدند:

“هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده ما کاسه چه کنم در دست گرفته ایم”

"هر وقت که برف بارید باید پارو ها را در آورد"

"ای دل عبث مخور غم دنیا را     فکرت مکن نیامده فردا را"

چه کسی می تواند قسم بخورد که از اتفاقی که فردا قرار است برایش پیش بیاید خبر دارد؟

پس در امروز زندگی کنید و لذت لحظه لحظه های آن را با تمام وجود حس کنید.

عاشق امروزمممممممممممممممممممم!آخرین روز از هفته ای خوب ، آخرین روز از ماهی نسبتا قشنگ!

و شاید باید گفت امروز یادآور روزی تلخ نیز هست...آغاز هشت سال دفاع رزمنده های جوانمان که به شهیدان امروز می شناسیمشان!

یک آهنگ می تواند لحظه ای جدید را بسازد
یک گل میتواند بهار را بیاورد
یک درخت می تواند آغاز یک جنگل باشد
یک پرنده می تواند نوید بخش بهار باشد
یک لبخند میتواند سرآغاز یک دوستی باشد

یک دست دادن روح انسان را بزرگ میکند
یک ستاره میتواند کشتی را در دریا راهنمایی کند
یک سخن می تواند چارچوب هدف را مشخص کند
یک رای میتواند سرنوشت یک ملت را عوض کنند
یک پرتو کوچک آفتاب میتواند اتاقی را روشن کند

یک شمع میتواند تاریکی را از میان ببرد
یک خنده میتواند افسردگی را محو کند
یک امید روحیه را بالا می برد
یک دست دادن نگرانی شما را مشخص میکند
یک سخن میتواند دانش شما را افزایش دهد

روزتون زیبا...

تقدیم به همه کسانی که غم را در دل جایگزین خدای مهربان خود کرده اند...

آسمان را بنگر که بعد صدها شب و روز 

مثل آن روز نخست گرم و آبی و پر از مهر ، به ما می خندد !

یا زمینی را که دلش از سردی شبهای خزان ، نه شکست و نه گرفت !

بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید

و در آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید زیر پاهامان ریخت

تا بگوید که هنوز پر امنیت احساس خداست

ماه من غصه چـــــرا ؟

تو مرا داری و من هر شب و روز آرزویم همه خوشبختی توست !

ماه من! دل به غم دادن و از یاس سخنها گفتن

کار آن هایی نیست که خدا را دارند...

ماه من! غم و اندوه اگر هم روزی مثل باران بارید

یا دل شیشه ای ات، از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست

با نگاهت به خدا، چتر شادی وا کن و بگو با دل خود که خدا هست، خدا هست !

او همانی است که در تارترین لحظه شب راه نورانی امید نشانم می داد...

او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد همه زندگی ام غرق شادی باشد...

ماه من! غصه اگر هست بگو تا باشد معنی خوشبختی بودن اندوه است...

این همه غصه و غم این همه شادی و شور چه بخواهی و چه نه میوه یک باغند

همه را با هم و با عشق بچیــن...

ولی از یاد مبر پشت هر کوه بلند سبزه زاری است پر از یاد خدا

و در آن باز کسی می خواند: که خدا هســـت، خدا هســـت

و چــــــرا غصه؟ چـــــرا ؟

یادم باشه ، یادتون باشه که:

یه پروانه را با دستات می گیری 

بدش می خوای ببینی زنده هست یا نه؟

انگشتاتو باز کنی .... فرار میکنه

محکم بگیری....می میره

                                                                                                                               دوست داشتن هم یه چیزی مثل پروانه هست

پس مواظب پروانه زندگیت باش...

یادم باشه ،‌یادت باشه که :

من +تو = ما

پس در زندگی من و تو نداریم..

اینا رو نوشتم که بدونید قدر زندگیتون رو باید خیلی خوب داشته باشید.

مثل ما و همه کسانی که ما بودن را دوست دارند!

ان شاالله خوشبخت باشند و لذت زندگی را در تمامی لحظاتشون ببرند...راستی زیارتشون هم قبول!

همه پرستوها روزی از قفس مجردی آزاد می شوند شاید فقط چند ماه باید صبر کنند...چه لذتی دارد آزادی!

دنیا مانند پژواک اعمال و خواستهای ماست. اگر به جهان بگویی: "سهم منو بده..."
دنیا مانند پژواکی که از کوه برمی گردد،
به تو خواهد گفت: "سهم منو بده..." و تو در کشمکش با دنیا دچار جنگ اعصاب می شوی.
اما اگر به دنیا بگویی: "چه خدمتی برایت انجام دهم؟..."
دنیا هم بتو خواهد گفت: خدمتی برایتان انجام دهم؟ چه ؟ ..."

از مهم ترین کارهایی که به عنوان یک آدم بزرگ می توانید انجام دهید،
اینست که گهگاه به شادمانی دوران کودکی برگردید.

انتخاب با توست، میتوانی بگوئی: صبح به خیر خدا جان،
یا بگوئی : خدا به خیر کنه، صبح شده.

* به دل خود مراجعه کنید و نسبت به تمام کسانی که در گذشته از دست آنها ناراحت شده اید احساس محبت نمایید
هر جا ناراحت شدید اقدام به بخشش و عفو نمایید. عفو و گذشت پایه بیداری معنوی است.

*آنان که به قضاوت زندگی دیگران می نشینند، از این حقیقت غافلند که با صرف نیروی خود در این زمینه،
خویشتن را از آرامش و صفای باطن محروم می کنند.

*اگر شخصیت خود را با فعالیت‌های شغلی خویش می‌سنجید،
پس وقتی کار نمی‌کنید فاقد شخصیت هستید.

عشقم نثار کسی است که با دستپاچگی در جاده‌ها از من سبقت می‌گیرد.
به کسی که در گوشه? خیابان به حالت احتیاج افتاده ‌است، کمی پول بیشتری می‌دهم.
بین جر و بحثهای مردم در یک سوپر مارکت می‌روم و سعی می‌کنم به آن محیط عشق ببرم.
در غالب هزاران راه، هر روز، عبادت معنویم بخشش عشق است
و نه اینکه یک مسیحی، کلیمی، بودایی یا مسلمان باشم،
بلکه با اعمالم سعی می‌کنم شبیه به مسیح، شبیه به بودا، شبیه به موسی، و یا شبیه به محمد باشم.

جملاتی پندآموز از دکتر وین والتر دایر

حرف آخر...

الهی توفیقم ده که بیش از طلب همدردی، همدردی کنم.
بیش از آنکه مرا بفهمند، دیگران را درک کنم.
پیش از آنکه دوستم بدارند، دوست بدارم.
زیرا در عطا کردن است که می ستانیم
و در بخشیدن است که بخشیده می شویم، و در مردن است که حیات ابدی می یابیم.

الهی آمین

یه حرفه که انگار تو گلوم خفه شده

آخه مگه آدم چقدر پررو باید باشه که هر حرف دلش رو بزنه...!

میگن قسمت آدم اگه بشه ،خودش راهیت می کنه...آخه تا کی باید صبر کرد...

یادمه اون سالی که مامان و بابا داشتن می رفتن باهاشون قهر کردم...فقط به خاطر دزدیدن آرزویم...

دو بار آرزوم دزدیده شد...هر دو بار هم مامان و بابام آرزومو کش رفتن...چرا این طور حرف نزنم...آخه چقدر آرزو کنم برآورده نشه...

بچه تر که بودم به خدا حکم می کردم ...به قولی چون بچه بودمو دل پاک داشتم...ولی حالا چطور؟؟!

آخه مگه می شه مکه و مدینه رو حکم کرد؟...نجف و کربلا رو هم همین طور..

راستش شب های قدر روی گفتنشو نداشتم...روی گفتن داشتم ولی دست پر نداشتم...با دست خالی هم مگه میشه طالب کسی یا جایی بود؟؟

ولی حالا که می نویسم از فکرش خسته ام...خسته نه بی تابم...

دعا کنید...برای هر کی که نرفته...به خدا هنوزم دلم نیس که بروم...آخه حسابمو هنوز صاف نکردم...ولی دعا کنید کسی مکه و مدینه نرفته از دنیا نره...

خدا کنه امام زمان (عج) هر جا که قدم می گذاره یاد ما شیعه های بی سر و ته هم باشه...البته خودمو گفتم...

سعادتیه رفتن به کربلا...بی سعادتیه منه که قسمتم نشده...ولی دوست هم ندارم تا لایق دیدار نشدم بروم...

گاهی پدرم می گه اسم بنویس...ولی اسم نویسیشم باید دید که آدم لایقش هست یا نه...مگه نه؟؟؟!!

چند وقتیه جلوی بعضی بانک ها که رد می شم نوشته ثبت نام حج عمره...اینه که دوباره دلمو هوایی کرده...حس می کنم آرزو به دل می مونم...وااااااای به روزگارم که آرزو به دل بمونم...

عاشق بقیع هستم...هر کی میره فقط می خوام جلوی بقیع اونم شب یادم باشه...آخه می دونید غربت امام هامون اون وقته که مشخص می شه...

فقط گفتم برای تسکین...برای این که حرف دلمو با بلاگ حرف دلم زده باشم...برای یادگاری...همین

راستی چند تا مریضن خیلی التماس دعا گفتن به حق خود خدا دعاشون کنید...اللهم اشف کل مریض...

به خدا که سرزمین عاشقیه...عشق جا و مکان نداره...ولی دوست دارم یه بار خودمو جلوی خونه اش حقیر ببینم

خوشا به حال هرکس که یارش امام حسینه(ع)...خوشا به حال هر کس که مزار گناهاش کنار نهر علقمه اس!!

سلام به همه دوستان خوب حرف دل

ببخشید که یکم دیر اومدم آخه جاتون خالی یه مسافرت کوچولو رفته بودیم...جاتون حسابی خالی

عیـــــــــــد فطرتون با تاخیر بسیار مبارک::دی

 با متنی از دکتر حسابی در خدمتتون هستم...پارتی بازیه دیگه ،هر چی باشه فیزیک جایگاه خودشو داره!

بازی روزگار را نمی فهمم!
من تو را دوست می دارم... تو دیگری را... دیگری مرا... و همه ما تنهاییم!

داستان غم انگیز زندگی این نیست که انسانها فنا می شوند،
این است که آنان از دوست داشتن باز می مانند.

همیشه هر چیزی را که دوست داریم به دست نمی آوریم،
پس بیاییم آنچه را که به دست می آوریم دوست بداریم.

انسان عاشق زیبایی نمی شود،
بلکه آنچه عاشقش می شود در نظرش زیباست!

انسان های بزرگ دو دل دارند؛
دلی که درد می کشد و پنهان است و دلی که میخندد و آشکار است.

ملانصرالدین

در نزدیکی ده ملا مکان مرتفعی بود که شبها باد می آمد و فوق العاده سرد می...شد.دوستان ملا گفتند: ملا اگر بتوانی یک شب تا صبح بدون آنکه از آتشی استفاده کنی در آن تپه بمانی, ما یک سور به تو می دهیم و گرنه توباید یک مهمانی مفصل به همه ما بدهی.
ملا قبول کرد, شب در آنجا رفت وتا صبح به خود پیچید و سرما را تحمل کرد و صبح که آمد گفت: من برنده شدم و باید به من سور دهید.گفتند: ملا از هیچ آتشی استفاده نکردی؟ملا گفت: نه, فقط در یکی از دهات اطراف یک پنجره روشن بود و معلوم بود شمعی در آنجا روشن است. دوستان گفتند: همان آتش تورا گرم کرده و بنابراین شرط را باختی و باید مهمانی بدهی.
ملا قبول کرد و گفت: فلان روز ناهار به منزل ما بیایید. دوستان یکی یکی آمدند, اما نشانی از ناهار نبود گفتند: ملا, انگار نهاری در کار نیست. ملا گفت: چرا ولی هنوز آماده نشده, دو سه ساعت دیگه هم گذشت باز ناهار حاضر نبود. ملا گفت: آب هنوز جوش نیامده که برنج را درونش بریزم. دوستان به آشپزخانه رفتند ببیننند چگونه آب به جوش نمی آید. دیدند ملا یک دیگ بزرگ به طاق آویزان کرده دو متر پایین تر یک شمع کوچک زیر دیگ نهاده.گفتند: ملا این شمع کوچک نمی تواند از فاصله دو متری دیگ به این بزرگی را گرم کند. ملا گقت: چطور از فاصله چند کیلومتری می توانست مرا روی تپه گرم کند؟شما بنشینید تا آب جوش بیاید و غذا آماده شود.

با همان متری که دیگران را اندازه گیری میکنید اندازه گیری می شوید