ღ♥ღحرف دلღ♥ღ

این روزها عجیب می گذرند که در حیرتم چطور و چگونه روزم گذشت...

قدر تک تک نفس هایم را داشتم یا نه...

چقدر بد است عادت کنی به زنده بودن... به نفس کشیدن ... به کنار هم بودن

لحظه های ناب را پشت سر میگذاریم و می گوییم باشد فردا و هیچ وقت حتی فکرش را هم نمی کنیم که شاید هیچ وقت فردایی نباشد...

فکر میکنم زیادی به جوانی خود اعتماد داریم به حدی که نمازهایمان نیز پر از فکر دنیا شده

این روزها می گذرند ... برای همه ما 

فقط نوع گذراندنش مهم است

به خودم هستم

باید به هوش باشیم

بیهوشی یعنی اغماء ... یعنی مرده ای متحرک

به زندگی سلام کنید و به امید زندگی ، زندگی کنید

نه به امید زنده بودن

زندگی بر نمی گردد فقط خاطرات هستند که هم چون نواری در ذهن ما مرور می شوند

گاهی پای این خاطرات می خندیم و گاه اشک می ریزیم

بهترین و غم انگیزترین نوار خاطرات آدمی ... گوش کردن صدای کودکی هایمان است

لحظه هایی که پر از آینده های رویایی بود

ولی از امروز کافیست از زندگیتان بی نهایت راضی باشید زیرا اول و آخر امروزتان خدا هست.

با دیدن این عکس چه حالی بهتون دست میده ؟!!

چقدر آخه دلربا هستند این نی نی های ناز نازی

با دستان گرم پدر و احساس اطمینان خاطر خنده اشون چه نازتر میشه...

این عکس هم تقدیم به دوستی می کنم که آرزوی نی نی دار شدن دارن...

آرزوی قلبیمه برای کسانی که حرف دلشون داشتن یه بچه اس ، زود زود خدا بهشون یه نی نی ناز نازی بده

و آرزوم برای آن هایی هم که نزدیک به دنیا آمدن نی نیشونه، صحیح و سلامت بودن مادر و بچه اس و شادی وصف نشدنی پدر

امروز تصمیم گرفتم باری دیگر از تو بنویسم

از مخاطب خاص همیشگی قلبم

کسی که با او زندگی را نفس می کشم

در میان افکارمان تفاوت سلیقه هست اما همین است که باعث رشد درون ما می شود

وقتی درد دلم را با تو بیان می کنم ، آرامشی وجودم را می گیرد که قابل وصف نیست

تو با آرامش کلامت ، مرا به سمت الهی شدن هدایت می کنی

و با اطمینان قلبی که درک کردنت را تزریق وجودم می کنی ، آرامم می کنی

درک متقابل ...

چقدر دوست دارم مردانگیت را  

قوی و با اراده

با طنین صدای مردانه ولی مهربان

وقتی نیروی باطنی را از تو دریافت میکنم ، می توانم بیش از پیش حمایت کنم تو را

عزیزم

همیشه کنار توام

و مشکلات دنیا را تا وقتی تو را دارم کوچک کوچک می بینم...

دوستت دارم همسر مهربانم

پ.ن : اسپند دود می کنم تا چشمانی که دنبال زندگی ما هست بسوزه :)

نگاه می کنم به غنچه ای که فریاد می زند:

که زندگی در جریان است

و

به خوشبویی وقتیست که من می شکفم

و

به زیبایی رنگ لباسم

و

به استواری من در مقابل باد

فقط نباید بگذاری زندگیت بی آب بماند

آبش دهی با عشق و محبتی که خداوند در قلبت قرار داده

با دست نوازشی با احساس

با قدردانی از کوچک هایی که در درونشان بزرگی خارق العاده ای نهفته است

و نور را نباید از زندگیت بگیری وگرنه سبزی زندگی به زردی منتهی می شود و آخرش افتادن بر زمین است

نور یعنی یاد خدا

آرامش با توکل بر خدا

رهانیدن خود از مشکلات و فکر درباره بهترین ها

نور یعنی خوشبین بودن حتی وقتی تمام درهای امید به رویت بسته شده

غنچه لبخند می زند و احساس را رها می کند

من هم به او لبخند می زنم

و چقدر غرق در رویا می شویم

******************

وای که زندگی چقدر زیبا می شودبا نگاه به آیات الهی

خدایا

به خاطر هر چی دادی و ندادی

به هر چی صلاح دونستی فکرشو بکنیم که می دهی و ندادی و هر آن چه که فکرش را نمی کردیم ،دادی

به هر چی که صلاح دونستی بهمون بدهی و صلاح دونستی بگیری

به خاطر بهترین هات و بهترین هایی که به ما بخشیدی

به خاطر تمام نفس هایی که در راهت کشیدیم و تمام نفس هایی که در راه دیگر خرج کردیم و با توبه امان بخشیدی

به خاطر داشتنت در هر لحظه

شکر

خدایا هزار بار تو را شکر

خسته به این در و آن در می زنم

جایی برای یک لحظه خلوت کردن با دلم را ندارم

بی قرارم

مثل یک آهوی ترسیده از شکار

می خواهم آرام باشم و بی دغدغه

انگار نمی شود

نمی شود که نمی شود

روزی هزار بار از خودم می پرسم آیا من ، منم ؟

و باز به آن  داس آخر جمله ام می رسم و تمام مشکلاتم را درو می کند

که همه اش می شود همان یک نقطه کوچک

خب وقتی تمام مشکلات من برای خدا

به اندازه همان یک نقطه، کوچک است

پس چرا این همه اظطراب و استرس را کوله بار کرده ام برای این دوش های ناتوان ؟

دلم یک قرآن

یک تسبیح

یک سجاده سبز

یک مهر تربت کربلا

و یک عالمه گل یاس 

می خواهد

و یک سکوت

زمانی این گونه تمام آرامشم را از خدا می گرفتم...سکوت محض ...

سکوت درونی باعث یک خلاء می شود 

یک رها شدن

رهاتر از رها

آن جاست که فقط دستان خدا را می بینی

و فقط دستان خودش را می گیری

در اوج خنده و یا در اوج اشک ها

چقدر دوستش دارم

آغوشش، آرامش جان من است

حالا می فهمم

این همه آشوب برای چیست

دلم ، دل تنگ خدایش شده

و من ،  چقدر سنگ دلم که او را به زور 

به زمین محکوم کرده ام

پ.ن :

چقدر خوب است که نفس می کشم

زنده ام 

و می توانم بنویسم...

از نگفته ها و دل تنگی های دلم

و

یکی ، دو ، سه خط پایین‌تر از زمین

 میشه

 سه خط زیر زمین...

اونجا.. از سالها قبل انسانهایی آرمیده‌اند.. که نیاز به من و تو دارند..

آنان دیگر سه خط بالاتر را نمیبینند...

دستشان نمیرسد..

بیا...امشب..همین حالا...

حمدی به یادشان و برای آرامششان بخوانیم...

بگذار به هر سو که می خواهد بوزد

باد را می گویم

چه فرق دارد از شرق به غرب ، غرب به شرق

یا شمال به جنوب ، جنوب به شمال

مهم این است که دیگر باد زندگی تند نمی وزد...

انگار کمی ملایم تر از دیروز است

خدا را شکر

****************************************

هیچ وقت به دلم نیست که یکنواختگی زندگی را تجربه کنم

زندگی بدون هیچ های و هویی لذت بخش نیست...

فقط ای کاش همیشه باد موافق بوزد...

از باد مخالف بیزارم

امروز که می خواستی از خانه بیرون بروی یک غم بزرگ از درون چهره ات داد میزد

وقتی لباس تنت را دیدم و با بغضی گفتی : این همان لباسیست که آن روز  پوشیده بودی

همان روزی که آخرین بار در چشمان پدر ، چشم دوختی و با او هم سخن شدی...

همان روزی که پدر در دنیا خاموش شد و در دل هایمان روشن

معنای غمت را فهمیدم ... سوز حرف هایت را لمس کردم

نمی دانم به بغض هایت که جانم را می سوزاند چه جوابی دهم...گاه سکوت ، گاه همدردی...

امروز ما یادمان بود که سومین ماه رفتن بابا از خانه دنیاست

یاد بازی های بچگی افتادم

که می گفتیم

تا سه نشه بازی نشه

حالا رسم بازی دنیا به عدد 3 رسید...

سه ماه ندیدنش

که برای خیلی ها چشم بر هم زدن بود ولی برای ما سوز چشم داشتن

تو برایم می گویی که مردم از بابا تعریف می کنند... خاطره می گویند ...

و چشمانت برایم از افسوسی می گوید که جای خالی بابا را بیشتر نشانم می دهد

چقدر برایمان سخت است وقتی فیلم بهترین شب زندگیمان را می بینیم

،و در میان یادآوری خاطره هایش اشک می ریزیم

اشک برای کسی که وقتی رفت فهمیدیم که بود ...

مصطفی عزیزم ، از خدا صبر می خواهم برای چینی نازک دلت که با هوی رفتن پدر شکست...

و خدا صبر دهد به همه ما که رفتن پدر داغ شد بر دل هایمان

بابا عباس ، سومین ماه بهشتنی شدنت مبارک

 حرف دل نوشت :

در هر 3 ثانیه یکی تو دنیا می میره … 

 1،2،3 الان یکی مُرد !!! 

 یادت باشه یکی از این سه ثانیه ها سهم ماست !!! 

پس قبل از اینکه به 3 برسیم قدر نعمت زندگی رو بدونیم 

و برای زندگی ابدی توشه بیندوزیم … 

و قدر آدم هایی که کنارمان هستند را بیشتر بدانیم

یک … دو … سه …

دنیا را در چشم هیچ کس نمی بینم

دنیا را از چشم هیچ کس نمی خواهم

دنیا را فقط از نگاه یک گل دوست دارم

غنچه می کند...

می شکفد...

و بی اختیار گلبرگهایش را تقدیم به باد می کند

و مسافر دنیا می شود...

و رقصان در دنیا می چرخد و می خندد...

و اگر نگویی خودشیفته ام

دنیا را از نگاه عشق زندگی هم دوست دارم

آخه پاکی و نجابت نگاهش را هیچ کجا پیدا نکرده ام

نگاهش به لطافت گلبرگ های گل

درخشش آفتاب

زیبایی مهتاب

و مهربانی آسمان است

هی دل

چقدر خوبه در این شور امتحانی کمی برای تو حرف می زنم

هیچ کس جز تو نمی داند چقدر من سردرگُم هستم

گاهی می خندم... گاهی آن قدر خسته و کلافه ام که ...

گاهی اشک ها امان از تو می برد و گاه قاه قاه هایم دل از تو می برد

چه بشود وقتی دل از دل برود...

هی دل

دعایم کن

چندین امتحان پیش رو دارم

امتحان های دنیا و دانشگاه که همین طور قطار شده اند روبه رویم

و امتحان های خدایِ دنیا هم که ریل شده اند و تا وقتی می خواهی کج بروی می گویند: " لطفا از ریل خارج نشوید"

دنیاتو با کسی تقسیم کن

که

وقتایی که دلت گرفته

حوصله نداری

ناراحتی

حس می کنی یه دنیا غم داری

بلد باشه شادت کنه

راه قلبتو بدونه

تنهات نذاره … 

وقتی همچین یاری رو پیدا کردی

بهش بگو

که

هر جای دنیا که باشه ...نزدیک به تو یا گاهی دور از تو

او جایی درون تو قرار دارد که دست هیچ کس به او نمی رسد

درست درون دلت...