پرواز در هوای اردیبهشت :)
اردیبهشت آمد
بهشت جانانم رسید
از هوایش ، از عطر گل های محمدیش ، از دیدن آسمان بر فراز گلزارش...
وای که چقدر عاشق اردیبهشتم
اردیبهشت یعنی تولد
یعنی یاد آفرینش، شکفتن ، روییدن...
وقتی روزی که خاصِّ توســ ـت فرا می رسد
حسِّ خوبــ ـی درونت را به آتش می کشـ ـد
و از گوشه دیگر فکری تو را به دنیای دیگر می برد
که نمی دانم به اندازه بودنم در این دنیـــ ـا بهره ای از لحظاتم برده ام ؟
لحظه ها در پی هم گذشتند
قد کشیدیم و کامل تر شدیم
و پدر و مادری که قد کشیدن ما را به تماشا نشستند و برایمان زحمت کشیدند
تا به این جا رسیدیم
به این پله
که میگن ....» پله بیست و دومه
22 یا به قول پسر یکی از دوستان دو دو
می خواهم قدم بگذارم به 22سالگی
از یک نظر با خودم هر چه موشکافانه می نگرم سن کمیست...
ولی نگاه به خودم که می کنم احساس می کنم به اندازه اس
واقعا از مسیری که آمدم خوشحالم و دستان پدر و مادرم را می بوسم
و
هم چنین در این سه سال زندگی مشترک از همسرم متشکرم که بزرگوارانه کودکانه هایم را نادیده گرفت
و قلب کوچک و پر احساس و شکننده مرا همراهی کرد !!
(در این زندگی همه چی حکمت داره،حتی تاریخ تولدمون...4 اردیبهشت 1370 و 5 اردیبهشت 1365...
برایت ویژه می نویسم ولی *پیش پیش تولدت مبارک عزیزم*)
اگرچه روزهایی که گذشت یادمان رفته بود رویش و تولد دوباره را
ولی
به اعتقاد من سالروز میلاد یک انسان ، روزی با برکت می تواند باشد از آن جهت که به یاد آفرینش بتواند گام های بلندتری را برای آفرینش بهتری بردارد.
در فاصله تولد تا مرگ ، انسان اتفاق های زیادی را تجربه می کند که هر کدام به یک نوعی باعث رشد و ترقی او می شود
حتی درد و رنج هاش!
باید از هر روز بهره برد حتی اگر در مسیری قرار گرفته باشیم که مجبور به طی کردن آن باشیم شاید در آخر مسیر خیر و برکتی ، خداوند برایمان نهاده باشد...
روزی پیله ای را شکافتیم و پروانه ای آزاد گشتیم
و روزی خواهد رسید که پرواز در این جا تمام می شود
و باید اوج بگیریم به سوی آسمان آبی...
پس آماده می شویم برای اوج گرفتن ... برای رهایی از دنیایی که برای ماندن نیست...
**********************
خدایــ ــا
خیـــ ــلی خوشحالم
پس از 60 روز حس نابی دارم...حس زیبای پرواز ... پرواز در روز عشق ...
میلاد من ، میلاد مصطفی ...» تولد هر دویمان و این یعنی عشــ ــق
ممنــ ــون خدای مهربونم
