ღ♥ღحرف دلღ♥ღ

هو الباقی

پدر

رفتن تو چقدر دشوار است برای قلب کوچک من !

هفته پیش تو بودی و من سبکبالانه به این فکر می کردم که عید را چگونه در کنارتان باشیم

ولی امروز تو رفته ای و این دل کوچک من هم چون آسمان شهر گرفته و بارانیست...

دیگر آغوشت برایم خاطره می شود و جای بوسه آخرت بر گونه ام جاودانه

مصطفی داغدار روزگار شده و در دریای دل تنگی غرق !

مگر آرزوی دیدن آرزوهای ما را نداشتی ؟ پس چرا پروازت به سمت سفر ابدیت این قدر ناگهانی بود ؟!

می دانم که مرگ حق است و این دنیا پوستمان را چنان کلفت می کند که طاقت هر دردی را می دهد ولی

افسوس که برای هرگز ندیدنت زود بود

و

من هنوز در انتظار تو

در راهروی پر از اضطراب ندیدنت رمله می دوم...

بابا عباس خوبم

خیلی جایت خالیست و دلمان برای دیدارت تنگ

و خوب است بدانی هنوز رفتنت در باورم نمی گنجد و نگاهم به در دوخته است تا در را بگشایی و از سفر حجی که منتظر رفتنش بودی باز آیی...

برای دل کوچک مصطفی عزیزم و من دعا کنید...

گر چه بابا عباس پدرشوهرم بود ولی هم چون پدرم در این چند سال اندک کنارمان و همراهمان بوده...

میگن پدرشوهر ، عروس رو خیلی دوست داره...بابا عباس هم مصداق همین جمله، من و جاری عزیزم را خیلی دوست داشت و ما هم مثل دخترش ، خیلی خیلی دوستش داشتیم و داریم...

داغش خیلی سنگین است و ناگهانی رفتنش سخت تر