پيام

♥يک زوج خوشبخت
88/11/20

+ درد دل يک جانباز شيميايي با امام زمان (عج)

سلام مولايم مرا مي‌شناسي. من يک روستايي‌ام. يکي از روستاهاي دور دست سرزمينمان ايران. از مهد نام آوران و دليران آذربايجان. شايد مرا نشناسي! خيلي ها مرا نمي‌شناسند. اهل زمين که با يک روستايي دورافتاده و ساده کاري ندارند. اصلا برايشان مهم نيست که کسي اينجا دردي داشته باشد.. بقيه در وبلاگ پروازشقايقهاhttp://shahid65106.blogfa.com/

خيلي زيبا نوشته. اشک من رو که در آورد . گرچه بعد از آن شهيدان زنده ايم ...زان عزيران تا ابد شرمنده ايم

شيشه عطر خالي مي شود/جانباز شيميايي ميميرد/ من و تو زنده مي مانيم/ با كوله باري پر از خالي

دوستان خوبم من دارم ميرم /هركس نخوانده بخواند فكر كنم حرف هايي داره كه خيلي هامون بايد در اين سن بدانيم به عنوان يك جوان/شايد جواني مثل من كه زمان جنگ نبوده و درك هيچي چيز را به صورت مادي نداشته ولي دوست داره با روحش لمس كنه براش خوب باشه يه تلنگر به خودش بزنه/التماس دعا..يا حق

بسم رب الشهدا و الصديقين....آغازگر دل هاي بي امان آن جاست كه غمي جز رفتن و شهادت ندارند.//دوستان اگه براي مطلبم نظري هم دارين در وبلاگ قرار بدهين تا احساستونو در مقابل اين متن بدانم ..ممنونم//