سلام دوست گرامي!!

شعر بسيار خوب پر معني و آموزنده بود.

آب را گل نکنيم:
شايد اين آب روان، مي‌رود پاي سپيداري، تا فرو شويد اندوه دلي.
دست درويشي شايد، نان خشکيده فرو برده در آب.
زن زيبايي آمد لب رود،
بسيار عالي بود.