دهان باز كني قلاب ها به سلابه ات ميكشند؛

هي ماهي جان! دريا را فراموش كن؛

روزي حسرت همين رودخانه بر دلت خواهد ماند!

خنده و گريه عشاق زجايي دگر است

مي سرايم به شب و وقت سحر مي مويم