تا که بوديم نبوديم کســـي/کشت ما را غم بي همنفسي

تا که رفتيم همه يار شدند/خفتـــه ايم و همه بيـدار شدند

قدر آيينه بدانيم چو هست/نه در آن وقت که اقبال شکست...