سلام
بعيد ميدونم کسي از ديدن غم شما خوشحال باشه. شما خانواده ي به اين خوبي و نازي اصلاً دشمن نداريد.
واقعا همينطور است. چيزهاي باارزش را زود از دست مي دهيم. و مهم ترين آن ها عمر که از آن غافليم.
مي فهمم که چنين غمي را که نمي شود فراموش کرد ولي کم کم شروع کنيد به کمي شادتر نوشتن! با انرژي تر نوشتن! و با قلم خوبتان پند دهيد ما را به عبرت گرفتن از بهار