آره.اکثر آدمهايي که چهاچوبي خشک و جدي دارن،توي وجودشون يک سري ميل سرکوب شده هست،که يا توان پاسخ گويي به ميلشون رو نداشتن يا توي اون جنبه احساس کمبود و حقارت مي کنن به همين دليل در ظاهر نيازشون رو انکار مي کنن چون پذيرش و مواجهه با ناتواناييها و حقارتها براشون دردناکه.
بعضي ها جان مايه ابراز عشق ندارن (اونايي که خيلي خشک و بي احساس هستن)
بعضي ها جانمايه ابراز خشم ندارن (مثل خيلي از آدمهاي مهربون)