الهي توفيقم ده که بيش از طلب همدردي، همدردي کنم.
بيش از آنکه مرا بفهمند، ديگران را درک کنم.
پيش از آنکه دوستم بدارند، دوست بدارم.
زيرا در عطا کردن است که مي ستانيم
و در بخشيدن است که بخشيده مي شويم، و در مردن است که حيات ابدي مي يابيم.