به نام حضرت دوست...

يه چيزايي هست که همه بايد ياد بگيريم مثلا بايد وقتي دوستاي دوران مجرديمون متاهل ميشن شرايطشون رو درک کنيم و يا به خودمون اجازه ندهيم که در مورد يه سري مسائل فقط با ذهنيت خودمون و از ديد خودمون در مورد رفتاراي دوستامون قضاوت کنيم. آقا مصطفاي گل! در مورد خانم شما و دوستاش چيزي نميدونم و نميگم ولي من خيلي سال نيست که ميشناسمت ولي توي همين مدت هم تو رو بامعرفت و بامحبت ديدم و با وجود اينکه خوشحالم که همسر مناسبي نصيبت شده، گاهي افسوس ميخورم که از همراهيهاي يکي از دوستاي خوبم نسبت به قبل محروم شده ام. (چون موضوع در مورد معرفت و دوستي بود از خوبياي کانونيت چيزي نميگم) . اميدوارم رفتاراي بعضي از ماها که داعيه با معرفت بودن داريم دوستامون رو رنجيده خاطر نکنه...