تنها ديشب اشک نبود که از سپهر دل هاي اسماني بر زمين مي ريخت بسياري از احساسات خود را در نگاه ها گنجانده بود .

غزاله ، علي رضا نگاه هاي که تنها و تنها رو به سوي آسمان مي رود

اي شيخ " شب نيمه است و ما ميهمانيم " و کاش اين ميهماني هيچگاه نبود که ما باشيم و تو نه

آن عشقي که مرده هاي مثل ما را زنده و زنده ها را متعالي کرده است در جسم نمي گنجد

ديوانه وار نمي خواهم کلمات را صف کنم و خود را در پس اين صف طولاني پنهان کنم بايد فرياد زد

فرياد زد که سال ها است تنهاي دارد ريزه ريزه اين جان بي ارزش را از روح مي گيرد و اين درد را به خدا کمتر کسي مي فهمد

هزاران بار آرزوي آن را کرده ام که من نباشم و او يک روز بيشتر در کنار خانواده و کانون باشد ولي خدا است آن که مي بخشد و آن که ما مردگان را زنده کرده است .

در ميان هزاران در اين شهر و کشور گشته ام و در هر مجموعه ي که گفته است ما بهترينيم را در دل به سخره گرفته ام چون قبلا "کانون" را شناخته ام

کانون مرتبه ي از بهترين ها است .

مصاحبه ي خانوم رضا زاده همسر صبور و بزرگوار شيخ را وقتي مي خواندم کاغذ از ياد روزگاران خيسي اشک را مي پذيرفت .

ايثار و فداکاري اين بزرگوار اگر نبود کانون و بچه هاي کانون بارها و بارها از لذت آرامش وجود شيخ محروم مي ماندند .

شيخ را ديدن و نگاه کردن فضيلتي نيست که کسي بتواند به داشتن آن افتخار کند ، درک کردن و فهميدن است که باعث افتخار است و شما " نو عروس ماه شب چهارده آسمان ها " آن را درک کرده ايد و هيچ وقت اين فضيلت را از دست نخواهيد داد .

غزاله ، عليرضا عزيز شما تنها فرزندان اين پدر نيستيد وسعت برادران و خواهرانتان به گستردگي عدالت خواهان و رهروان آن راد مرد آسماني است .

اين نوشتار و از اين مکان بي مکاني براي شما و مصطفي بهترين آرزو ها و پايدار ترين احساسات را دارم سلامت ، سعادتمند و سبز باشيد