سلام خسته نباشيد قبول باشه

حرفاتون واقعا تدبر و انديشه مي خواد متشكرم

خدايا شكرت...

اين شعر مولانا رو خيلي دوست دارم :

از مطلب زيبايتان استفاده کردم، متاسفانه نميدونم چرا قبلا از روزه هاي ماه رمضان لذت بيشتري مي بردم، به نظرم روح همه انسانها -و خودم بيشتر از همه- نياز به پالايش مداوم داره تا از اصل الهي خودش -وَ نَفَختُ فيهِ مِن روحي- خيلي دور نشه و روزه يکي از راه هاي پالايش روزه هست البته همه اينها در کلام هست و متاسفانه سرگرميها و دردسرهاي زندگي مارو -خودمو ميگم- روز به روز از پاکيها دور ميکنه.

در مورد آن عکسهاي زيبا هم چه ميتوان گفت جز احساس عجز و احساس لذت و در پي آن سپاس به درگاه الهي براي خلق اين همه زيبايي. خدا زيباست و زيبايي را دوست دارد. در قرآن هم داريم که خداوند فرموده آنچه در آسمانها و زمين است خدا را تسبيح ميگويند و همچنين در جايي ديگر فرموده همه موجودات را مسخر انسان قرار داديم...سعدي هم گفته ابر و باد و مه و خورشيد و فلک در کارند، تا تو ناني به کف آري و به غفلت نخوري؛ همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار، شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبري... و در جايي ديگر گفته برگ درختان سبز در نظر هوشيار، هر ورقش دفتري ست معرفت کردگار.

التماس دعا

راجع به عکس ها فقط مي توانم بگويم جل الخالق...

اما مطلب درست است حقيقي است من هم راغب شدم مطلبي تو بولاگم براي روزه بزنم .

ياعلي

شکر اي خدا ...شکرت که با تمام اين همه مخلوق زيبا باز منه انسان را اشرف مخلوقات ناميدي

ماه رمضان سال قبل بود که به دليل تصادف پسرخاله ام زياد به بيمارستان ميرفتم و با بيماران در ارتباط بودم. کساني که از بيمار خود قطع اميد کرده بودند يا حتي مادري که تمام آرزويش اين بود که پسر جوانش که روي تخت بيمارستان بود برايش يک لبخند بزندو رنج آورتر از همه شيون هاي خانواده اي که يکي از اعضايش را از دست داده بود و...

آنجا همه به خدا نزديک بودن و از او کمک مي خواستند ولي شايد بعد از بيرون آمدن از بيمارستان و بعد از مدتي همه چيز فراموش مي شد و واي بر ما انسان هاي فراموشکار...

مريم جان!

با متن زيبايت تلنگري دوباره به خود زدم که بايد هميشه براي همه چيز از خدا سپاس گذاري کرد