حفظ ارزش ها
بسم رب الشهدا و الصدیقین
گاهی در افکار خود چرخ می زنم و به این فکر می کنم که ارزش و آرمان شهدا چه شده؟
در این روزها و ماه ها که گذشت احساس می کردم که شهدا واقعا در دل مردم مرده اند و این حرف خود خدا که گفته شهدا زنده اند و در کنار من روزی می خورند از ذهن مردم محو گشته.
در این زمان ها واقعا آرمان شهدا از یاد رفت و افراد برای رسیدن به اهداف پوچ و قدرت طلبانه خود کاری کردند که این ارزش ها و این شهدا که هم چون شقایق پرپر گشتند از ذهن مردم پاک شوند..
لحظه هایی در میان خانه های بهشتی این شهدا قدم می زدم و عکس هایی با لب خندانشان را با چشم عبور میدادم و میدیدم که هم سن و سالان من همه پا به جبهه ها گذاشتند کسانی که مثل من دوست داشتند تحصیل کنند ومدارج عالیه بگیرند و زندگی کنند اما برای حفظ ارزش های مقدس این کشور که به چشم هیچ یک از ما نمیاید جنگیدند و خونشان را نثار این مرز و بوم کردند.
در آن وقت که من میان این همه بهشتی بودم لحظه ای تصور کردم که در سرای اخرت چگونه می توانم جوابگوی آن ها باشم که از من می پرسند که چگونه از خون ما دفاع کردی؟ واقعا نمی دانم چه جوابی برایشان دارم.
درست است که آن ها خونشان را به خاطر رسیدن به هدف والا که همان قرب الهی است نثار کردند اما به خاطر این کشور که الان به نام جمهوری اسلامی ایران در جهان شناخته می شود جنگیدند به خاطر امامشان ، به خاطر حفظ ارزش های اسلامی در حالی که هنوز نان ونمک این انقلاب را نخورده بودند به خاطر امام رفتند و به خاطر کشور و حتی به خاطر ما آیندگان جنگیدند اما من چی؟ شما چی؟ ما که داریم در این کشور نفس می کشیم ؛ ما که داریم روزی در این کشور را می خوریم ؛ از منافع این کشور بهره می بریم ؛ما چی؟
ما حاضریم قطره ای خون نثار این کشور کنیم؟ ما حاضریم به خاطر منافع اسلام و کشور از خود مایه بگذاریم؟
یا این که بلد هستیم با بعضی از حرف هایی که خودمان هم روی آن هیچ تفکری نداشته ایم پشت این کشور و این نظام را خالی کنیم؟
واقعا چه کسی فکر می کند که کشور ما جهنم است و کشورهای دیگر بهشت؟
هر کس این فکر را می کند مطمئن باشد که این طور نیست اگر به کشورهای اروپایی یا حتی همان امریکا سفری داشته باشد می بیند که کشور ایران بهشت الهی است.. مشکل ما این است که فکر می کنیم تمام این مسائل فقط برای کشور ما اتفاق میافتد
در کشورهای غربی یا همان آمریکا اگر بخواهند پشت کشورشان را خالی کنند ظاهرا این امر را نشان نمی دهند چون می ترسند کشورشان نابود شود و اگر اعتراضی دارند اصولا مخفیانه است اما ما چی؟
آخه ما چرا سریعا بهونه دست کشورهای بیگانه می دهیم؟ ما که می دانیم آن ها دنبال فرصتند تا کشورمان را بگیرند برای چه سوژه دستشان می دهیم؟
در این دوره آخر الزمان که جبهه حق و باطل معلوم نیست چرا حرفی بزنیم که به نفع خودمان نیست و فقط منافع کشورهای دیگر را تامین می کند؟چرا کاری کنیم که بعد افسوس بخوریم؟ چرا کاری کنیم که مثل سی و اندی سال پیش دوباره در سری خور امریکا و انگلیس شویم؟مگر ما آگاهی نداریم که ان ها قصد استعمار کشور ما را دارند؟
آهای دوستان
کمی به خود بیاییم..خواهشا گاهی به گلزار شهدا برویم ، جایی که بوی گلاب و عطر شهدا تسکین قلب هاست، تا از یاد نبریم برای چی الان به این آسودگی زندگی می کنیم ؛ به خاطر چه دلیرمردانی است که از ایران می ترسند..
دوستان بیایید کاری نکینم که به نفع خودمان نیست و فقط کاری کنیم که اهداف بیگانه ها پیش رود..
به والله که افسوسش برای خودمان است..
در این هفته دفاع مقدس از شبکه 3 نوحه زیبای عشق یعنی یه پلاک را پخش می کنند؛ واقعا بنشینید فکر کنید که برای چه هستیم...
عشق یعنی یه جوون یه جوون بی نام و نشون
عشق یعنی یه نماز با وضو گرفتن در خاک و خون
عشق یعنی یه پدر که شبا بیداره تا سحر
عشق یعنی یه خبر خبر یه مفقود الاثر
عشق یعنی یه پلاک که زده بیرون از دل خاک
عشق یعنی یه شهید با لبهای تشنه ، سینه چاک
نمی دانم شاید احساساتمان و عواطفمان را از یاد برده ایم و شاید هم آرمان شهدا و اهدافشان را فراموش کرده ایم
اما بدانید چند هزار آدم که آرزوی زیستن داشته اند به خاطر حفظ این کشور جنگیدند و خونشان را نثار این سرزمین کردند.
فقط فراموش نکینم این گلزارهای شهدا شوخی نیستند و واقعا کسانی بوده اند که برای ما و برای زندگی بهتر ما جنگیده اند
از حالا به کودکانمان بیاموزیم که ما تا آخر عمرمان مدیونیم
مدیون خون این شهدا....
لحظه ای شرم کنیم از خنده هایش
لحظه ای شرم کنیم از نام زیبایش
لحظه ای شرم کنیم که فراموش کردیم
خودم را می گویم شما را نه
لحظه ای شرم می کنم از این که از یاد بردم ، از یاد بردم ....
لحظه ای شرم کردم از نگاه زیبایش....
شرم کردم.......
