ღ♥ღحرف دلღ♥ღ

مهدی در انتظار شیعیان حقیقی علی علیه السلام

 أین مثل مالک؟ ‌أین عمار؟ أین ذوالشهادتین؟

کجاست مثل مالک؟ کجاست عمار؟ کجاست ذوالشهادتین؟

دیرگاهی پیش بود که صدای گلایه علی (ع) در حد فاصل کوفه و شام برخاست.آن هنگام که مالک اشتر و عمار و ذوالشهادتین، یعنی یاران صدیق علی (ع) به شهادت رسیده بودند و علی تنها مانده بود. سوالی که جوابی در پی نداشت.

روزها برآمدند و شب ها فرو رفتند. روزگار دیگری آمد. روزی به بلندای روزگار،‌ عاشورا ! آن روز هم، امام دیگری بود  و ندای دیگری  « هل من ناصر ینصرنی؟ » این ندا هم زمانی بر آمد که ابوالفضل علمدار، علی اکبر، حبیب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه و ... در برابر چشمان حسین (ع) به خون غلتیده بودند و او سرداری بود تنها مانده . پس سوال همان سوال بود، جواب هم همان جواب : سرهای فروافتاده، دست های به عقب کشیده شده، چشمان شرمزده و خجالت زده ای که به دنبال محل فراری چون زمین هستند تا از تیررس نگاه امام فرار کنند. به جز 72 تن ؟!  همین !

آیا جواب سؤالی بدان عظمت، سوالی که زمین و زمان، فرشتگان و ملایک برای جوابش هروله می کردند، همین بود؟!

نه ! نبود !‌و از همین رو بود که علی جوابش را از محراب با فرق خونینش گرفت و حسین بر سر نیزه آن روزگار گذشت و امروز، روزگار دیگری است. امروز نیز روز امام دیگری است. اما همچنان همان سئوال باقی است :

                     کجاست یاریگری که به یاری امامش بشتابد؟                        

و جواب نیز همان ! سکوت !‌خجالت ! غفلت ! ترس !

و آیا این واقعا همان جوابی است که باید به امام عصر( عجل الله تعالی فرجه )  بدهیم؟

سلام به چهره دلربای مهدی ( عجل الله تعالی فرجه ) که تا روز قیامت شفیع شیعیان است.

حضرت مهدی ( عجل الله تعالی فرجه ) در سپیده دم جمعه ، نیمه شعبان سال 255 هجری شمسی در سامرا متولد شدند و تا سال 260 در کنار پدر زندگی کردند . پس از شهادت امام حسن عسکری ( علیه اسلام ) ، امامت حضرت مهدی( عجل الله تعالی فرجه ) آغاز شد . مرحله اوّل امامت ایشان تا سال 329 هجری شمسی طول کشید .( غیبت صغری)

مرحله دوم از سال 329 تا به حال طول کشیده است.در این سال های طولانی شیعیان با تمام سخت کوشی توانستند راه امام را در پیش بگیرند و تا به امروز این شیعیان انتظار فرج را می کشند و برای تعجیل در ظهور ایشان دعا می کنند.و حال نوبت به ما رسیده تا خود را به عنوان یک شیعه معرفی کنیم و وظایف یک شیعه واقعی را در پیش بگیریم تا بلکه از آن گروه افراد نباشیم که باعث می شوند ظهور تنها منجی عالم بشریت به عقب بیافتد.

اگر تمام عالم را جست و جو کنی ، دوستی هم چون امام عصر ( عجل الله تعالی فرجه ) نمی یابی که :

?- هرچند به یادش نباشی ، تو را از یاد نبرد.

?- هر چند او را رها کنی ، تو را رها نکند.

?- هرچند بر او جفا کنی ، از عطا دریغ نورزد.

?- هر چند در حقش دعا نکنی ، به در گاه خداوند برایت دعا کند.

?- هر چند از او گریزان باشی ، از تو روی برنگرداند.

?- هر چند موجبات رنجش او را فراهم کنی ، رنجوری تو را نخواهد.

?- هر چند به او سربلندی او نیفزایی ، او سبب افتخار و بزرگی تو باشد.

?- اگر از حال او بی خبر باشی ، او از احوال تو بی خبر نباشد.

?- اگر از او دفاع ننمایی ، تو را بی پناه مگذارد.

??- اگر تو او را دوست نداشته باشی ، او تو را همیشه دوست دارد.

.

.

.

و این همه در حالی است که او هیچ نیازی به تو ندارد و به عکس تو سراپا نیاز به اویی .....

کی شود در ندبه های جمعه پیدایت کنم                 گوشه ای تنها نشینم تا تماشایت کنم

می نویسم روی پر گل نام زیبای تو را                  تا که شاید این شب جمعه ملاقاتت کنم

هر سحر بایاد تو در گریه ام می خوانمت              تا به کی از سوز دل ناله و هجرانت کنم

بی قرارم  مهدیا  از بهر دیدار رخت                      تا به کی از مادرت  زهرا  تمنایت کنم؟؟؟

  "" العجل العجل یا مولای یا صاحب الزمان ""

السلام علیک یا اباصالح المهدی ( عجل الله تعالی فرجه شریف)

درد دلی با معشوق آن عاشقانی که از فراقش چون شمع می سوزند و فنا می شوند ،

 نه ما که نمی دانیم حتی تفسیر واژه عشق چیست؟!

ای زیباترین بهار !

جاده سبز انتظار در انتظار قدوم نازنینت آن قدر دل به باد صبا سپرد تا رخسارش همچو خزان زرد گشت.

پروانه آن قدر گرد شمع وجودت چرخید تا آتش هجرت بال های در انتظار نشسته اش را به آتش کشید و خاکستر کرد.

شقایق آن قدر از داغ غربت گریست تا گلبرگ هایش به خون آغشته گشت و بلبل از غم فراق گل وجودت آن قدر آواز جدایی سرایید تا جان داد.

نازنینم!

ای یوسف گمگشته زهرا !

تا کی سرگردانت باشم به سینه مجروح مادرت و اشک دیده بابای غریبت

و آه دل یتیمان زهرا سوگندت می دهم زود سر کشتی غیبت را به ساحل ظهور رهسپار ساز تا دریا

با امواجش شط آمدنت را برای شیعیانت به ارمغان آورد و چشمان معصومشان  که یعقوب وار در غم دوری یوسف گمگشته یشان نابینا گشته با عطر پیراهن سبزت بینا گردان.

اللهم عجل ولیک الفرج

گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی

با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید

گفتمش چون می کشی تصویر مردان خدا

تک درختی در بیابان یکه و تنها کشید

گفتمش نامردمان این زمان را نقش کن

عکس یک خنجر ز پشت سر پی مولا کشید

گفتمش راهی بکش کان جا رساند مقصدم

راه عشق و عاشقی و حتی نجوا کشید

گفتمش تصویری از لیلی و مجنون را بکش

عکس حیدر (ع) در کنار زهرا (س) کشید

گفتمش بر روی کاغذ عشق را تصویر کن

در بیابان بلا تصویر یک سقا کشید.

گفتمش از غربت و مظلومی و محنت بکش

فکر کرد و چهار قبر خاکی از طه کشید

گفتمش سختی و درد و آه گشته حاصلم

گریه کرد و آهی کشید و زینب کبری (س) کشید

گفتمش ترسیم کن تصویر از روی حسین(ع)

گفت این یک را بباید خالق یکتا کشید

گفتمش درد دلم را با که گویم ای رفیق

عکس مهدی (عج) را کشید و چه بس زیبا کشید.

التماس دعا

هزار مرتبه شوییم دهان به مشک و گلاب                هنوز نام تو بردن کمال بی ادبی است

مهربانم سلام !

می دانم که می دانی چقدر خسته ام ! اما آقا جان باز آمده ام بگویم :

حاضر

سلام محبوب من

می خواهم بگویم : کاش این فاصله را کم کنی...

و می دانم که خواهی گفت : میان عاشق و معشوق هیچ حایل نیست و تو خود حجاب خودی...

و من هم چنان دست و پا می زنم بلکه...

کدام ستاره؟...............بغض جمعه های ناگزیر و بی صدا ............ عطر بارون ، بوی سیب......

عاشقانه ها......حس غریب......بهونه ...........اسیر........حصار لحظه ها.........سخاوت شب و دعا

مولایم ببخش..........

مولای من ! می دانم که می خوانی ....

صدای پا و قدم های توست می دانم            بیا نگار من که پریشانیم ز توست می دانم

گفتی که می آیی و از قفس تنگ تنهایی نجاتم می دهی ، نگاهم را از همه گرفتم ، خیالم را از آمدنت لبریز

خانه دلم را با باران اشک ، آب و جارو کردم . بوی نم خاک وجودم را در برگرفت ، گویا سال هاست خانه دلم منتظر بود تا

آب زلال خواستن تو را به جان زند و رقص خوش قطرات اشکم را ببیند.

اگر نبود وعده دیدارت ، ما هیچ گاه دل خوش نمی داشتیم به قبام تو....

ما از آن رو به امید ظهورت نشسته ایم که شب سیاه ما را به سپیده دم وصال برسانی....

ای کاش لحظه ای طعم خوش با تو بودن را می چشیدیم.....

به امید آن روز طلایی

سلام به تموم بر و بچ

دلم می خواد یه متن متفاوت بین این همه متن عاشقانه بنویسم.

حالا در مورد چی بنویسم؟؟؟؟؟

.

.

.

.

آها یادم اومد. در مورد بی کاری و الافی خوبه؟؟؟

بی کاری و الافی اصلا یعنی چی؟یعنی کاریه که من می کنم یا شماها؟؟؟؟

از دید پدر و مادر ها:

همیشه بچه ها بی کارن و هیچ کاری توی خونه انجام نمی دن همش پای کامپیوترن و همش بین این سایت و آن وبلاگ الافن.

اصلا کاری نمی کنن. کلاس های تابستونم که یکی و دوتا می کنن و چند تا شو می رن و چند تاشو نمی رن.

آخه یکی نیست به این پدر و مادر ها بگه : آخه 9 ماه درس خوندیم ، تابستونم که 100 کلاس اسممون را می نویسین ،ما چه گناهی کرده ایم.

آخه یکی نیست بگه ما هم دل داریم بابا ، مسافرت که نچ ، کامپیوترم نچ بشه ما آخه چی کار کنیم.

از دید بچه ها:

ما اصلا بی کار و الاف نیستیم. همش داریم کار می کنیم . مثلا با دوستامون یک سر فک می زنیم.توی خونه راه میریم و تلفن حرف می زنیم.

یک سر پشت رایانه چشمامون کار می کنه و بعدشم ناهار و شام که معدمون داره کار می کنه ، بعدشم که می خوابیم مغزمون داره فعالیت می کنه وگرنه که مرده بودیم.

پس در این صورت ما بچه ها همش داریم کار انجام می دهیم.

گلایه پدر و مادر ها:

آخه اینام شد کار برو یه کاری بکن که پس فردا به دردت بخوره بچه.

............

و در آخر در این جنگ کی پیروز میشه؟؟؟؟

.

.

همه یک صدا با هم بگید !!!

.

.

بچه ها

ایول ایولِ

ایول

داش بچه ها را ایول

روزی پسرک کوچکی تصمیم گرفت به ملاقات خدا برود و چون می دانست راه درازی در پیش دارد

 مقداری کلوچه و نوشیدنی در چمدان گذاشت  و سفرش را آغاز کرد.

هنوز راه درازی نرفته بود که در پارک چشمش به یک پیرزنی افتاد که روی صندلی نشسته بود و خیره به پرندگان نگاه می کرد.

پسرک کنار پیرزن نشست و چمدانش را باز کرد و می خواست چیزی بنوشد که متوجه گرسنگی پیرزن شد و کلوچه ای هم به او داد.

پیرزن با حسی سرشار از قدر شناسی آن را گرفت و لبخندی نثار پسرک کرد.

لبخندش آن قدر زیبا بود که پسرک می خواست برای دیدن دوباره آن مقداری نوشیدنی نیز به او بدهد.

لبخندهای پیرزن ، پسرک را غرق در لذت کرد.

آن دوتمام بعد از ظهر را به خوردن و نوشیدن گذراندند بی آن که کلمه ای بین آن ها رد و بدل شود.

با تاریک شدن هوا پسرک تازه متوجه شد که چقدر خسته است و برای برگشتن به خانه از جا برخواست.

اما هنوز چندقدمی نرفته بود که با سرعت به سو پیرزن بازگشت و او را در آغوش کشید و بار دیگر نظاره گر عمیق ترین لبخند پیرزن شد.

مادر پسرک که با ورود او اوج لذت را در چهره وی تشخیص داد علت شادی او را جویا شد.

پسرک نیز در پاسخ گفت:"من امروز با خدا ناهار خوردم  "و قبل از این که مادر چیزی بگوید اضافه کرد:

" و لبخند او زیباترین لبخندی بود که تا حالا دیده ام"

پیرزن نیز سرشار از شادی و آرامش به خانه بازگشت و در پاسخ پسرش که از حالات عجیب مادر شگفت زده شده بود گفت:

"امروز با خدا در پارک کلوچه خوردم . او بسیار جوان تر از آن است که انتظارش را داشتم."

یک روز مردی ، عقربی دید که درون آب دست و پا می زند؛ او تصمیم گرفت عقرب را نجات دهد؛ اما عقرب دست او را نیش زد.

مرد باز هم سعی کرد تا عقرب را از درون آب بیرون آورد، اما عقرب بار دیگر او را نیش زد.

رهگذری او را دید و پرسید:" برای چه عقربی که نیش می زند را نجات می دهی؟"

مرد در پاسخ او گفت: این طبیعت عقرب است که نیش بزند ولی طبیعت من این است که عشق بورزم.

چرا باید مانع عشق ورزیدن شوم فقط به این دلیل که عقرب طبیعتاً نیش می زند؟

عشق ورزی را متوقف نساز . لطف و مهربانی خود را دریغ مکن حتی اگر دیگران تو را بیازارند.