ღ♥ღحرف دلღ♥ღ

گاهی برایت بارانم

گاهی برایت شبنم

و گاهی هم برایت کویر

هر چه بودم و هستم امید دارم که توانسته باشم در راهی که درپیش گرفتی کمی همراهت بوده باشم.

کاش اشک چشمانم را بدرقه راهت می کردم تا باور کنی از دوریت نالانم

کاش روزهایی که آقا امام زمان را خشنود می نمودیم ادامه یابد و دعای خیر آقا را همیشه بدرقه راهمان کنیم.

تقدیم به کسی که در این مدت مرا در امر تبلیغ و ترویج مهدویت همراهی کرد .

امیدوارم تمام دوستانی که مرا در این مدت مرا همراهی کردند در سایه امام زمان موفق و موئد باشند..

به دلیل ورود به دانشگاه دیگر قادر نیستم که زود به زود مطلب بگذارم و نظرات زیبایتان را جوابگو باشم.

دوستدار سلامتی و سربلندی شما

مریم ( مدیر بلاگ حرف دل )

پیامبری از کنار خانه ما رد شد باران گرفت. مادرم گفت : چه بارانی می آید . پدرم گفت : بهار است. و ما نمی دانستیم باران و بهار نام دیگر آن پیامبر است.

پیامبری از کنار خانه ما رد شد. لباس های ما خاکی بود . او خاک روی لباسهایمان را به اشارتی تکانید.لباس ما از جنس ابریشم و نور شد و ما قلبمان را از زیر لباسمان دیدیم.

پیامبری از کنار خانه ما رد شد . آسمان حیاط ما پر از عادت و دود بود.پیامبر کنارشان زد. خورشید را نشانمان داد و تکه ای از آن را در دستمان گذاشت .

پیامبری از کنار خانه ما رد شد و ناگهان هزار گنجشکعاشق از سر انگشت های درخت کوچک باغچه روییدند و هزار آواز را که در گلویشان جا مانده بود ، به ما بخشیدند.و ما به یاد آوردیم که با درخت و پرنده نسبت داریم .

پیامبری از کنار خانه ما رد شد ما هزار در بسته داشتیم و هزار قفل بی کلید . پیامبر کلیدی برایمان آورد ، اما نام او را که بردیم ، قفل ها بی رخصت کلید باز شدند.

من به خدا گفتم : امروز پیامبری از کنار خانه ما رد شد.

امروز انگار اینجا بهشت است.

خدا گفت : کاش میدانستی هر روز پیامبری از کنار خانه تان میگذرد و کاش میدانستی بهشت همان قلب توست .

گاهی چقدر زود دیر می شود

چقدر زود برای رفتن ،رسیدن ، بودن دیر می شود.

زمانی یادم می اید که در جاده بی انتها می رفتم ، آن قدر نا امیدانه و گنه کار که عمری برایم می گذشت

آن جاده بی انتها به سر منزل خسته دلان عاشق متصل بود جایی که امامی غریب در آن جا آرام گرفته...

روزی آن جاده بی انتها محل عبور و جای قدم های مولا بوده و چه زود دیر شد برای دیدنت ....

5 کیلومتر مشهد 

این نوشته ای بود که مرا جلب خودش کرد ، وای چه نزدیک شده بودم دیگر راهی نبود ..

16 ساعت راه انگار با دیدن این جمله 16 ثانیه بر من گذشته..

دیگر راهی نبود ؛ دیگر انتظار دیدن معشوق به سر آمده بود

خدایا چند کیلومتر دیگر مانده مرا به او برسان ..جمله ای بود که همش زیر لب زمزمه می کردم

مشهد 

دیگر رسیدم ، هوایش ، محیطش همه عطر حضور ستاره ای را به من خبر می دادند و اشتیاق مرا به دیدن بیشتر می کردند

خوشا به حال کبوتران عاشق رضایی که هر روز در این هوا پرواز می کنند در کنار مولا و یاور

خیابان های مشهد را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشتم تا این که گنبد ظلایی رضا در چشمان حقیر من جای گرفت

امان از این اشک های بی موقع که نمی گذارند کمی بهتر ببینم ، ببینم بلکه باور کنم در جوار رضایم آن مولایی که هر شب همدم تنهایی من است

ذکرش ، یادش آرام بخش روح و جان من است

آخر منه گنه کار به امام رئوفم رسیدم کسی که همیشه مرا بخشیده ، همیشه به هیچ توقعی به خانه اش راه داده

من در آن لحظه که پا گذاشتم در صحن سقاخانه انگار در آسمان هفتم در کنار ستاره هشتم بودم ، ستاره ای که از نظر مسافت نزدیک ترین به ما بود

حالا من در جایی بودم که پاتوق شبانه من با ستاره های آسمون بود....

پنجره فولاد....سقاخانه...صحن...ایوان طلا ... گنبد طلایی...پرچم سبز.... وای معجزه است یا این که واقعا من هستم در کنار امام رضایم

چند نفس عمیق کشیدم ، قدم هایم را به ضریح نزدیک تر کردم .. وای مثل همیشه دور ضریح شلوغه ولی برای دل من خلوته خلوت

روبه روی اقا ایستادم لحظه ها سرم پایین بود و هیچ نگفتم وقتی اشکم سرازیر شد فهمیدم اقا به من نظر کرده

درد دلم را گفتم...

گفتم که آقایم ، مولایم آمدم شما پا پیش بگذارید ... شیعیان خسته اند از این همه دوری از امامشان

گفتم ما سرورمان را گم کرده ایم کاری کنید که او را بیابیم ، راهی در اختیارمان بگذارید....

ساعت ها گذشت ، روزها گذشت

روز سوم رسید وقت وداع با یار آسمانیم

چه زود به پایان رسید این ملاقات ما ولی چه شیرین بود لحظه هایی که با امام رضا گذشت

خداحافظ کبوتران عاشق

خداحافظ صحن و سرای رضا

خداحافظ ای خسته دلان عاشق

خداحافظ آسمان هفتم ، ستاره هشتم

و در آخر که از صحن و سرا بیرون میایم می گویم:

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا

باز هم سلام مولایم