داستان فرشته بیکار
 

وقتی دستای آدم خالی خالیه !

چه حرفی داره که به خدا بزنه جز این که بگه من که بندگی نکردم پس چرا هوامو داری؟

در جوابم مثل همیشه ندا میاد که : آخه دوستت دارم مخلوق من!

آخه این دوست داشتن چیه خدا که درونمون گذاشتی و طاقت از این دل می بری؟!

وقتی مهدی نیست ، وقتی امامی نداری که باهاش درداتو بگی؟!

خسته ام!

امروز فقط یه جمله از ذهنم گذشت که خوشحالم کرد ، یعنی امروز خیلی چیزها خوشحالم کرد ولی این یکی یه جورایی به دلم نشست!

می دونی مولای من اون جمله این بود که ذهنم گذشت :

یک روز دیگه به ظهورت نزدیکتر شدیم!

مهربونم !

دوستت دارم و خدا کند که دیگر بیایی!

روز میلادت مبارک!

امام مهدی عج الله تعالی ظهوره : برای فرج من زیاد دعا کنید ، چرا که این زیاد دعا کردن خود فرج و گشایش در کارهای شماست!

منم زیبا

که زیبا بنده ام را دوست میدارم

تو بگشا گوش دل، پروردگارت با تو می گوید

تو را در بیکران دنیای تنهایان

رهایت من نخواهم کرد

*************

رها کن غیر من را آشتی کن با خدای خود

تو غیر از من چه میجویی ؟

تو با هر کس به غیر از من چه میگویی ؟

تو راه بندگی طی کن عزیزا

من خدایی خوب میدانم

*************

*************

تو دعوت کن مرا با خود به اشکی

یا خدایی میهمانم کن

که من چشمان اشک آلوده ات را دوست میدارم

طلب کن خالق خود را

بجو ما را تو خواهی یافت

که عاشق میشوی بر ما و

عاشق میشوم بر تو که

وصل عاشق و معشوق هم

آهسته میگویم ، خدایی عالمی دارد

*************

تویی زیباتر از خورشید زیبایم

تویی والاترین مهمان دنیایم

که دنیا بی تو چیزی چون تو را کم داشت

وقتی تو را من آفریدم بر خودم احسنت می گفتم

مگر آیا کسی هم با خدایش قهر می گردد ؟

هزاران توبه ات را گرچه بشکستی

ببینم من تو را از درگهم راندم ؟

که میترساندت از من؟

*************

*************

رها کن آن خدای دور

آن نامهربان معبود

آن مخلوق خود را

این منم پروردگار مهربانت ، خالقت

اینک صدایم کن مرا ،با قطره اشکی

به پیش آور دو دست خالی خود را

با زبان بسته ات کاری ندارم

لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم:

"غریب این زمین خاکی ام"

آیا عزیزم حاجتی داری ؟

بگو جز من کس دیگر نمی فهمد

تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو می گوید

تو را در بیکران دنیای تنهایان

رهایت من نخواهم کرد

sohrab sepehri

* افلاطون را گفتند چرا هرگز غمگین نمیشوى؟ گفت دل بر آنچه نمى ماند نمى بندم!

*نمیخواهی کول بار گناه ت را زمین بگذاری ؟ خسته نیستی؟

من پشتم خمید ... خدایا توانم میدهی ؟

امشب دل تنگم!

دل تنگ یارم!

دلم با اوست...!!!

دعایمان کنید؛محتاجیم!

یا حق

خداوندا!

وقتی قلب‌هایمان‌ کوچک‌تر از غصه‌هایمان‌ میشود
وقتی نمیتوانیم‌ اشک‌هایمان‌ را پشت‌ پلک‌هایمان‌ مخفی کنیم‌
و بغض‌هایمان‌ پشت‌ سر هم‌ میشکند
وقتی احساس‌ میکنیم
بدبختیها بیشتر از سهم‌مان‌ است‌
و رنج‌ها بیشتر از صبرمان؛
وقتی امیدها ته‌ میکشد
و انتظارها به‌ سر نمیرسد
وقتی طاقتمان‌ تمام‌ میشود
و تحملمان‌ هیچ ...
آن‌ وقت‌ است‌ که‌ مطمئنیم‌ به‌ تو احتیاج‌ داریم
و مطمئنیم‌ که‌ تو
فقط‌ تویی که‌ کمکمان‌ میکنی ...

وقتی تو جواب‌ میدهی،
دانه‌دانه‌ اشک‌هایمان‌ را پاک‌ میکنی
و یکی یکی غصه‌ها را از دلمان‌ برمیداری
گره‌ تک‌تک‌ بغض‌هایمان‌ را باز میکنی
و دل‌ شکسته‌مان‌ را بند میزنی
سنگینی ها را برمیداری
و جایش‌ سبکی میگذاری و راحتی؛
بیشتر از تلاشمان‌ خوشبختی میدهی
و بیشتر از حجم لب‌هایمان، لبخند

خواب‌هایمان‌ را تعبیر میکنی
و دعاهایمان‌ را مستجاب‌
آرزوهایمان‌ را برآورده می کنی؛
قهرها را آشتی میدهی
و سخت‌ها را آسان
تلخ‌ها را شیرین‌ میکنی
و دردها را درمان
ناامیدی ها، همه امید میشود
و سیاهی‌ها سفید سفید ...

خداونــدا !
تنــــــــها تو را صــدا میـــکنیم
و فقــــــــــط تو را می خوانـــیم

دعایت می کنم

دعایت می کنم، عاشق شوی روزی

بفهمی زندگی بی عشق نازیباست

دعایت می کنم با این نگاه خسته، گاهی مهربان باشی

به لبخندی تبسم را به لب های عزیزی هدیه فرمایی

بیابی کهکشانی را درون آسمان تیره شب ها

بخوانی نغمه ای با مهر

دعایت می کنم، در آسمان سینه ات

خورشید مهری رخ بتاباند

دعایت می کنم، روزی زلال قطره اشکی

بیاید راه چشمت را

سلامی از لبان بسته ات، جاری شود با مهر

دعایت می کنم، یک شب تو راه خانه خود گم کنی

با دل بکوبی کوبه مهمانسرای خالق خود را

دعایت می کنم، روزی بفهمی با خدا

تنها به قدر یک رگ گردن، و حتی کمتر از آن فاصله داری

و هنگامی که ابری، آسمان را با زمین پیوند خواهد داد

مپوشانی تنت را از نوازش های بارانی

دعایت می کنم، روزی بفهمی

گرچه دوری از خدا، اما خدایت با تو نزدیک است

دعایت می کنم، روزی دلت بی کینه باشد، بی حسد

با عشق، بدانی جای او در سینه های پاک ما پیداست

شبانگاهی، تو هم با عشق با نجوا

بخوانی خالق خود را

اذان صبحگاهی، سینه ات را پر کند از نور

ببوسی سجده گاه خالق خود را

دعایت می کنم، روزی خودت را گم کنی

پیدا شوی در او

دو دست خالیت را پرکنی از حاجت و

با او بگویی:

بی تو این معنای بودن، سخت بی معناست

دعایت می کنم، روزی

نسیمی خوشه اندیشه ات را

گرد و خاک غم بروباند

کلام گرم محبوبی

تو را عاشق کند بر نور

دعایت می کنم، وقتی به دریا می رسی

با موج های آبی دریا به رقص آیی

و از جنگل، تو درس سبزی و رویش بیاموزی

بسان قاصدک ها، با پیامی نور امیدی بتابانی

لباس مهربانی بر تن عریان مسکینی بپوشانی

به کام پرعطش، یک جرعه آبی بنوشانی

دعایت می کنم، روزی بفهمی

در میان هستی بی انتها باید تو می بودی

بیابی جای خود را در میان نقشه دنیا

برایت آرزو دارم

که یک شب، یک نفر با عشق در گوش تو

اسم رمز بگذشتن ز شب، دیدار فردا را به یاد آرد

دعایت می کنم، عاشق شوی روزی

بگیرد آن زبانت

دست و پایت گم شود

رخساره ات گلگون شود

آهسته زیر لب بگویی، آمدم

به هنگام سلام گرم محبوبت

و هنگامی که می پرسد ز تو، نام و نشانت را

ندانی کیستی

معشوق عاشق؟

عاشق معشوق؟

آری، بگویی هیچ کس

دعایت می کنم، روزی بفهمی ای مسافر، رفتنی هستی

ببندی کوله بارت را

تو را در لحظه های روشن با او

دعایت می کنم ای مهربان همراه

تو هم ای خوب من

گاهی دعایم کن

سلام دوستای خوب و مهربون و همراه حرف دل

نمی دونم شما چقدر حرف منو قبول دارین که می گم : دنیا با زندگی ، زمین تا آسمون فرق می کنه !

آدمی که زندگی نکنه و فقط توی این دنیا باشه یعنی جز خوردن و خوابیدن هیچ کاری نکنه ولی انسانی که داره زندگی می کنه نه برای دنیا بلکه واقعا برای زندگی کردن به خاطر رسیدن به اهداف والایش تلاش می کند.

ولی در این زندگی هایی که ما روی این کره زمین می بینیم گاهی وقت ها خوشی هایی می بینیم و گاهی وقت ها غم و ناراحتی ولی هیچ کدومش نباید باعث ناامیدی و گوشه گیری ما بشه!

هر لحظه بودن ما در این دنیایی که خدا خلق کرده یه کلاس درسه برای خودش و باید در همان لحظه بهترین درس را از آن بگیریم!

بیرون رفتن از خونه یه حسن هایی داره که گاه نمیشه براش قیمت تعیین کرد ، وقتی با مردم هستی وقتی از وسایل نقلیه عمومی استفاده می کنی ، من برام هر لحظه اش درس زندگیه!

امروز صبح سوار تاکسی شدم تا به مقصدم برسم ، اغلب اوقات در اتوبوس ها یا تاکسی ها زندگی هایی رو می بینیه یا می شنوه که گاه باعث خشنودیشه و گاه باعث ناراحتیش!

امروز یه دختر موطلایی خوشگلی رو با مادرش سوار تاکسی دیدم که نگاهش به بیرون خیره بود و در تاکسی ناخودآگاه و ناخواسته حرف های زن را که به شوهرش می گفت : برو با همون رفیقات خوش باش و ببرشون خونه و خوشگذرونی کن ؛

من رو به خودم آورد ، شاید در نگاه اول دلم لرزید به حال یک زن که الان با یک ساک دربه در خونه باباش شده و اول گرفتاریشه ، دوم دلم به حال آن مرد سوخت که نفهمیده همسر و دخترش بهترین و باارزش ترین هدایای خداوندی هستند که خدا به ارزان ترین قیمت در اختیارش گذاشته و قدر لحظاتش رو که می تونست با زن و فرزندش بگذرونه رو به راحتی از دست داده و زندگیشو به یک عده دوستاش فروخته که شاید اون ها هم زندگی خودشونو دارن آتش می زنن!

و سوم بار نگاه یک دختر کوچولوی خوشگل به ساک مادرش دلم رو لرزوند و نفهمیدم وسعت نگاهش تا به کجا می رود ، در ذهنش احساس کردم داره مامان و بابا رو آشتی می ده و یا این که به فکر اینه بین مامان و بابا باید یکیو انتخاب کنه!

از تاکسی که پیاده شدم با همه مشغله فکریم ، دلم می خواست یکی بود ازش بپرسم چی میشه که زندگی به این جا می رسه ؟!

به حتم من مقصر رو هم مرد می دونم و هم زن ولی این بین یک بی گناه کوچولو در به در لجبازی های دو آدم بزرگ شده!

شاید اگر زن می توانست مردش را آن طور که میشد در حیطه زندگی نگه دارد و خوشی هایی که به دنبالش می گردد را در خانه ایجاد کند شاید مرد هم دوستانش را ترجیح نمی داد ، دوستانی که اگر مجرد هستند روزی ولش خواهند کرد و خواهند رفت و اگر متاهل هستند زیر فشار زندگی خود بعد یک خوشگذرانی آنی تنهایش می گذاشتند و می رفتند و او می ماند و خانه ای پر از خاطرات!

نمی دونم مقصر کیست و چه ماجرایی بر سر آن زندگی می آید چون این درسی لحظه ای بود که به قولی در دانشگاه تاکسی دیدم و شنیدم و امیدوارم کسی کارش به آن جا نرسد که زندگیش را رها کند و برود!

اگر همه ما لحظه لحظه زندگی رو درس بزرگی بدونیم و از تجربه های دیگران به نحو احسنت استفاده کنیم شاید نیازی به تجربه کردن خودمان نباشد!

بیایید دعا کنیم

نه تنها برای زندگی خودمان

بلکه

برای زندگی همه انسان ها

زیرا

زندگی ها گاه زنجیره وار به هم متصل است

فقط یه نصیحت:

گذشت ، بخشش ، محبت کردن رو سرمشق زندگیمون قرار بدهیم و به هر دلیلی هر چند کوچک شادی و نشاط رو + عشق را نثار زندگیتون کنید ، بی شک این گونه شیطان را از زندگیتان فراری می دهید!

زندگی خوب و خوشی داشته باشید!

وبلاگ خوشگلم

امروز تو دو ساله شدی !

درون تو پر از حرف های نگفته اس که همه اشو به زبان خودت نوشتم!

دو سال تموم با تو نوشتم ، حرف زدم !

حرف دل اول اولش حرف های خودمونی بود ولی وقتی صاحب وبلاگش برای خیلی از آشنایان شناخته شد ،‌شد حرف دل و خیلی از حرف ها رو توی اون فاکتور گرفتم!

یک سالگیشو تنها گرفتم ولی امسال که جشن دو سالگیشه با عمو مصطفی اش با هم می گیریم!

تولدت مبارک وبلاگ خوشگل من!

سلام به خانم ها ، آقایان ،جوون ها و نوجوون ها و کودکان عزیر وحتی به اون نی نی کوچولویی که الان سر مامان و باباشو با گریه هاش برده!!!

باز هم تابستون ما رسید پس از  دو هفته سختی امتحانات پشت سر هم ، حال میده یه خورده با دل و جون استراحت کنم !

واقعا باید یه خسته نباشید به کل دانشجو ها گفت چون کار اصلی رو در واقع اون ها انجام می دهند !!   

به راستی اگر همه ما نرویم سر جلسه امتحان ، طرح سوال استاد به چه درد می خوره ؟؟!!

پس ای دانشجوی توانمند خستـــــــــه نبــــــــــــــاشی!

این گلدان پر از گل تقدیم به تو :

ولی حالا به خاطر این که بی معرفتی نباشه و رسم جوانمردی ادا بشه یه تشکر ناب از طرف همه بچه دانشجوهای خوب به اساتید که واقعا می دونیم سر و کله زدن با دانشجو خیلی سخته و سخت تر از اون حالی کردن درس ها به ما سخت تره!!

پس ای استاد عزیز به خاطر تمامی زحماتتون ازتون تشکر می کنیم و امیدواریم زندگی خوبی داشته باشید( البته خاطرنشان کنم که اساتید فکر کنم بیشتر از ما نیاز به استراحت دارند)

این گل های زیبا هم تقدیم به شما:

خب دیگه با اجازه اتون رفع زحمت می کنم ولی خاطر نشان می کنم در طول تابستان وبلاگ زیبای حرف دل خیلی خیلی زود به زود به روز می شه پس شما هم زود به زود به ما سر بزنین مثلا یه چند ساعت دیگه